comet 2008 part 2- gala

Po czerwonym dywanie wszyscy ustawili się w kolejce do wejścia na halę. Całe szaleństwo trwało dalej. Po wejściu wchodziło się na długi korytarz z którego szło się do ponumerowanych drzwi. Niesamowite uczucie, gdy wchodzi się do środka na sektorze i nagle przed oczami ukazuje się widok wypełniającej się hali, szum, radość ludzi, światła, ostatnie sprawdzanie dźwięku. pusta jeszcze scena, wszystko dopiero budzi się do życia, tak naprawdę nic się nie słyszy, nie czuje, nie myśli o niczym innym, Jedynie o tej jednak chwili w której nie można uwierzyć, że się tu jest. Chciałam skakać, krzyczeć, tańczyć, sama nie wiedziałam, ale jedyne co zrobiłam to otworzyłam szeroko usta i prześledziłam wzrokiem całą halę. Na ekranie puszczali Monsoona, któego zaczęłyśmy nucić. Comet- pierwsza nagroda chłopców z 2005, a 3 lata później byłyśmy tu razem z nimi. na sekcję VIP wchodziły kolejne gwiazdy, gdy w końcu weszło 4 wspaniałych chłopców.... łzy poleciały mi po policzku... przytuliłam dziewczyny...
Gala rozpoczęła się, a ja nawet nie wiedziałam co dzieje się na scenie.Pierwsze momenty oglądałyśmy chłopców z góry, potem przemieszczałyśmy się między sektorami aż w końcu usiadłyśmy na sektorze który był metr zaraz za ich fotelami. Pierwszy raz widziałam jak opiją colę, śmieją się, klaszczą... takie zwykłe czynności a dla mnie było to coś niesamowitego.  siedziałam w 3 rzędzie, gdy ludzie ucichli słuchając prowadzącego galę wstałam z flaga Polski i kilkakrotnie najgłośniej jak umiałam krzyczałam "TOM", ale on nie odwracał się, lecz wciąż patrzył w innym kierunku, krzyczałam dalej, a jako jedyna w tym momencie stałam, bo reszt ludzi siedziała. Zrezygnowana chciałam również już usiąść jednak krzyknęłam "TOM" ostatni raz.. odwrócił się i zobaczył mnie z flagą, uśmiechnął i (...) nogi ugięły się pode mną jak gąbka. Upadłam wręcz na siedzenie z zahipnotyzowanym wzrokiem wbitym w przestrzeń, nie byłam w stanie nawet mrugnąć. Innym razem zeszłam po schodach i podeszłam do barierki znajdującej się jakiś metr za nimi, oglądając się za siebie zobaczyłam, że inni ludzie widząc co robię pobiegli za mną. Wzięłam w rękę flagę i zanim zastanowiłam się co robię rzuciłam ją w stronę chłopców, flaga przeleciała Billowi przed oczami i spadła pod jego nogi. Niestety ochroniarzowi nie bardzo spodobał się nasz pomysł.... uciekając przed nim spojrzałam jeszcze raz na leżącą na ziemi flagę........ 2 godziny minęły cholernie szybko, i nagle hala zrobiła się pusta, ich miejsca...


w następnej notce dodam zdjęcia ( ponieważ na moim komputerze nie mam internetu i nie mogę dodac teraz) oraz kolejna króciutka  notkę o tym jak chłopcy wychodzili z asp ;)